โลกของความเป็นจริง...

คือรัฐบาลพ่ายแพ้ในฐานะผู้ปกครองอันชอบธรรม พ่ายแพ้ตั้งแต่การสร้างความศรัทธากับประชาชน และการจัดการบริหาร

จนเกิดมาตรการนี้เพื่อปิดบังความพ่ายแพ้ คือการปิดหูปิดตาประชาชน เพื่อหวังไม่ให้รับข้อมูลความจริง อันก่อจะเกิดความไม่พอใจและลุกฮือกันขับไล่ให้เสียอำนาจของตัวเอง

อันเป็นผลมาจากความถนัดที่จะใช้อำนาจด้วยกำลังที่เคยชิน มากกว่าการใช้สมองในการแก้ปัญหาแบบปัญญาชน ก็ไม่แปลกใจเลยที่จะเลือกใช้วิธีการแบบนี้ เพราะเห็นว่าคงจะสุดปัญญาต่ำๆแล้วที่จะปิดบังได้ การออกกฎที่เป็นแนวใช้กำลัง แลดูจะเป็นวิธีที่ง่ายกว่า ตามพื้นฐานและสันดานของผู้ปกครองไฝ่ต่ำแนวนี้



แต่กระนั้นก็ยังมีกองเชียร์ที่ซึ่งไฝ่ต่ำไม่แพ้กัน หรืออาจจะต่ำกว่าด้วยทั้งชีวิตนี้ไม่รู้จักความเมตตาต่อผู้อื่น หวังเพียงแค่ประโยชน์ส่วนตัวพอให้ตัวเองรอดพ้น ซ้ำยังสร้างกรรมกับคนอีกหลายสิบล้าน


จนคิดเดาว่า... หลังจากนี้ในทุกภพชาติก็คงได้อุบัติเพียงในภพ อสุรกาย เปรต และเดรัจฉาน คงจะไม่มีทางได้เกิดมาเป็นคนหรือหวังสู่แดนนิพพานอย่างใครเข้าได้

ต่อให้กรวดน้ำ ทำบุญไปให้ก็คงไม่มีทางถึงส่วนบุญให้หลุดพ้น ต้องชดใช้กรรมอยู่อย่างนั้นตลอดไป