เด็กสนใจการเมืองเป็นเรื่องดี แต่เขาสนแค่เปลือก หรือสนใจแบบลงลึก
และพอลงลึกแล้ว เขาจะโอนเอนไปทางใด
เพราะประวติศาสตร์การเมืองบ้านเรามีทั้งแบบที่ "เขา" อยากให้จดจำ
กับแบบที่ "เขา" ไม่อยากให้จดจำ ยกตัวอย่างกรณี ของปรีดี พนมยงค์ ก็เป็นอีกกรณี ที่ตำราประวัติศาสตร์การเมืองให้เขาถูกจดจำในฐานะ วีรบุรุษประชาธิปไตย
แต่ถ้าเราไปมองอีกด้าน เขาก็มีความเป็นคอมมิวนิสต์นารวมแถมทำตัวเสมอเจ้าไม่น้อยเลย .... ประวัติศาตร์เรามันก็น่ากระอักกระอ่วนใจในการจะตกผลึกข้อเท็จจริงลงมา เพราะผู้ชนะย่อมเขียนประวัติศาตร์ ....ผู้แพ้ย่อมไม่มีโอกาสได้แก้ต่าง
ตำราเรียนมากมายเราก็อิงจากยุโรป ที่เขามีมุมมองต่อการปกครองต่างไปจากเรา สภาพสังคม วัฒนธรรม จารีต ก็ต่างไปจากเรา แต่ไฉนของเขาถูกยึดเป็นมาตรฐานโลก ??? งงไหม 555 ยิ่งลงลึกยิ่งต้องใจแข็ง ต้องเขาใจว่า เรียนเพื่อให้เป็นคนไทยมีความรู้เสมอฝรั่งไม่ใช่เรียนเพื่อเป็นฝรั่ง ... ถ้าเยาวนตื่นตัวและลงลึก ศึกษาข้อมูลสองด้าน และลงละเอียดด้านการเมืองการปกครองไทย เอาตั้งแต่ช่วง รัชกาลที่ 4-7 อย่างละเอียด มันก็จะทำให้เราตาสว่างได้มากมาย ......
ยึ่งถ้าเจาะช่วงล่าอนานิคม มันทำให้เรารู้ว่าเราพร้อมจะโดนรุมทึ้งทุกเมื่อ แต่ก็รอด ศึกษาการเสียดินแดนแต่ละครั้ง ว่าเราเสียอะไรไปแต่ที่เราเสีย เรากลับได้การรับรองเขตแดนจากที่เคยคลุมเครือกลับมา .... นโยบายต่างประเทศที่คานอำนาจอย่างแยบยล แม้กระทั่ง นักการเมืองสมัยนี้ก็ยังเทียบไม่ติด .........
ศึกษาลึกๆนะคะลูก แล้วจะรู็ว่า การเมืองไทย มันก็แค่เรื่องผลประโญชน์ของนักการเมืองกับนายทุน โดยมีประชาชนเป็นตัวประกัน มีประเทศเป็นสนามรบแย่งชิงกันเอง ...... ถ้าเราไม่เสียเงินพระคลังข้างที่ให้ฝรั่งเศส เราก็ผ่านวิกฤตเศรษฐกิจ ช่วงหลังสงครามโลกได้นะ.......