ตอนเด็กๆ
เรากลัวว่าเราจะเปลี่ยนไป
เรารู้สึกว่า
เราไม่อยากเปลี่ยน
เราไม่อยากเป็นผู้ใหญ่ที่แข็งกร้าว
ไม่อยากเป็นผู้ใหญ่ที่แข็งกระด้าง
ไม่อยากเป็นผู้ใหญ่บางประเภท

เราอยากเป็นแบบนี้
แบบที่เราเป็นเด็ก
มองอะไรก็สดใส
มองอะไรก็เป็นไปได้
มองอะไรด้วยสายตาที่จริงใจอยู่ตลอด
แบบนี้น่ะดีที่สุดแล้ว

แต่โลกแห่งความเป็นจริง
แต่ความทุกข์ระทมของชีวิต
ก็เปลี่ยนเราไป
เปลี่ยนมาก เปลี่ยนน้อย
อาจต่างกัน
แต่เชื่อเถอะว่า เราเปลี่ยนไปในทุกขณะ

ตัวตนเราเปลี่ยนไป
เราอาจไม่ใจดีเหมือนเดิม
เราอาจไม่ซื่อเหมือนเดิม
เราอาจไม่ยอมทุกอย่างเหมือนเดิม
เราอาจมองโลกไม่เหมือนเดิม

มันอาจฟังดูโหดร้าย
แต่มันก็อาจจะไม่เป็นอะไร
เพราะโลกที่เราอยู่
ก็ไม่เคยง่ายดายเช่นกัน

บางทีการที่เราแข็งกระด้างมากขึ้น
มันก็ช่วยให้เราอยู่ได้
ในโลกที่หยาบกร้านไม่ต่างกัน