KhaoJee“...ระหว่างการมีรากยึดเหนี่ยวให้อยู่กับที่อย่างมั่นคง กับการได้ปลิวไปไหนที่ไกลแสนไกลครั้งแล้วครั้งเล่า อย่างไหนทำให้เราได้รู้จักกับชีวิตมากกว่ากัน”
“มนุษย์ก็เหมือนดอกไม้ ไม่ว่าแต่ละดอกจะอยู่ชิดใกล้กันมากเพียงไหน ทว่าต่างก็มีก้านและรากเป็นของตัวเอง ดอกไม้ไม่อาจหลอมรวมเป็นดอกเดียวกันได้ ไม่ว่ามันจะรักกันและปรารถนาจะอยู่ชิดใกล้กันสักเพียงใด”
"บางทีเราก็ทำลายสัญญากับใครต่อใคร เพราะมักคิดว่าจะมีพรุ่งนี้ให้แก้ตัวอยู่เสมอใช่ไหม..."
"อะไรขังมนุษย์ไว้กับที่...ความรัก ครอบครัว ความผูกพัน ความกตัญญู แผ่นดินที่ยึดมั่นว่าเป็นของตน หรือง่าย ๆ เพราะไม่อยากไปไหน"
Cr. ฉัน หนัง สือ
หนังสือ: ในโลกที่ไม่ได้เป็นของเรา 📚
ผู้เขียน: โตมร ศุขปรีชา
สำนักพิมพ์: Salmon Books
3Y