ไม่มีใครวางแผนให้ตัวเองลำบากตอนแก่
แต่ตอนแก่ต้องลำบากเพราะไม่มีการวางแผน
หวังพึ่งลูก หวังพึ่งรัฐ ยามเกษียณ
อาจไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง
ลูกอาจรักเราแต่คงไม่เท่าครอบครัวของเขา
ครอบครัวเขาอาจต้องมาก่อนเราเงินในยามบั้นปลายเหมือนไม้เท้าอาญาสิทธ์
เสกได้ทั้งความสุขของตัวเอง
และการยอมรับจากลูกหลาน
คนแก่ที่มาพร้อมเงินเพื่อแจกลูกหลาน
กับ คนแก่ที่มาขอเงินลูกหลาน
ลองนึกดูเถิด เขาอยากต้อนรับใคร?
หลานๆ จะพูดสองแบบ สองอารมณ์
แบบแรกคือ…
คุณย่ามาแล้วๆ เย้ๆ! (พูดด้วยความดีใจ
เพราะคุณย่ามีขนม มีเงินมาให้หลานๆ)
อีกแบบคือ…
คุณย่ามาอีกแล้ว!
(พูดด้วยความรู้สึกอึดอัด เพราะคุณย่า
มาทีไรพ่อแม่เอาของกินมาให้คุณย่ากิน
เขากินไม่อิ่ม หรือพ่อแม่ต้องให้เงินคุณย่า
แทนที่จะซื้อของเล่นให้พวกเขา)

ความภาคภูมิใจกับความน้อยเนื้อต่ำใจ
มนุษย์อยากเลือกสิ่งใด ลองคิดดู
วันใดที่ยังไม่แก่ ก็จะไม่รู้ ไม่เข้าใจ
แต่ที่แน่ๆ มีเงินใช้เองตอนแก่ดีกว่าแน่นอน…
..................................
ขอบคุณบทความดีๆๆ