ขอพื้นที่ระบายเรื่องในใจสักหน่อยคะ
...
จริงๆก็รู้สึกกับคนๆหนึ่งมาตลอด3ปีที่รู้จักกัน ดีใจกับสิ่งที่เขาประสบความสำเร็จในตอนนี้ และส่งกำลังใจในเสมอ แม้เขาอาจจะไม่ต้องการ
บางทีเราเองที่น้อยใจและต้องห้ามใจตัวเองบ่อยๆว่าอย่าเป็นต้นเหตุให้เขาผิดหวังอีก เพราะแผลในครั้งนั้นทำให้เราคิดถึงตลอดเวลา
วันนี้เขาติดต่อกลับมา...พร้อมกับสิ่งเราเองก็ลุ้นและรอคอย
ใช่เขาทำสำเร็จแต่โอกาสสำหรับเราก็น้อยลงเช่นกัน ระยะห่างเพิ่มมากขึ้น ทั้งๆที่เดิมก็กว้างจนมองไม่เห็น
เขาไม่เคยรับสายเราต่อหน้าใครๆไม่ตอบไลน์ในที่สาธารณะ ไม่สนใจด้วยซ้ำแม้จะตอบกลับทันที (ก็..ตามนั้นแหละ)
เขาคงอาย คงไม่อยากให้ใครรู้ ไม่รู้ว่ามั่นใจไหมว่าเรามีตัวตน เราก็แค่คนธรรมดาที่สัมผัสได้ หรือแค่เหงาถึงคิดถึงเราหรือเปล่า??

เคยคิดว่าเขาน่าจะมองว่าเรามีตัวตนชัดเจน แต่กลับไม่ใช่สักครั้ง เหมือนเป็นแค่โลกอีกใบที่เขาเหงาถึงแวะเวียนมา 2-3นาทีแล้วหายไป...

รู้ไหมว่าเราใจเต้นเสมอกับการมาของเทอ เราคอยเสมอแม้จะไร้ตัวตนในชีวิตเทอก็ตาม
#คิดถึง#เป็นห่วง