Chan'm blue
Aug 14
ดูตัวเอง
บลูค่อนข้างอ่อนน้อมถ่อมตนเมื่ออยู่ต่อหน้าและลับหลัง รับฟังความเห็นอย่างนอบน้อมไม่ว่าถูกหรือผิด แต่กลับเชื่อในสิ่งที่สอดคล้องกันแนวทางของตน ทว่าเขากลับเชื่อเรื่องต่างๆอย่างหัวปักหัวปำเมื่อเห็นว่าตรงกับใจ และคัดค้านความเห็นที่ไม่ตรงกับใจโดยไม่แยกแยะถูกผิด หากเห็นว่าตรงกับใจจะลงมือทำอย่างไม่คิดผลที่จะตามมา นั่นทำให้เขาเป็นคนนอบน้อมมือไม้อ่อนเคารพคนที่ควรเคารพเป็นที่รักของผู้ใหญ่และคนทั่วไป แต่ความเป็นจริงกลับเป็นที่ชังของคนใกล้ตัว เพราะเขาเชื่อเฉพาะคนที่เขาคิดว่าเข้าใจเขา แม้จะเป็นเรื่องที่สมควรมากเพียงใดก็ไม่เชื่อหากขัดแย้งกับหลักการของตนและคนที่เขามีเรื่องให้ไม่เคารพแม้เพียงเรื่องเดียว คนใกล้ตัวจึงมองความอ่อนน้อมของเขาเป็นความอ่อนแอ หัวรั้น ดื้อเงียบ เขามักไม่อยู่กับปัจจุบันทว่ากลับอยู่ในความฝันถึงเรื่องที่อยากให้เกิดและเรื่องที่ไม่อยากให้เกิด ไม่สามารถนำพาตนสู่ความจริงของปัจจุบัน ทั้งๆที่เรื่องเหล่านั้นไม่เคยเกิดขึ้นเลยทั้งเรื่องที่อยากให้เกิดและไม่อยากให้เกิด แต่เขาก็ยังจมอยู่ในห้วงแห่งความคิดและเพ้อฝันดุจคนจมน้ำที่มีหินถ่วงไว้ที่ขา ทว่าความจริงเป็นเพียงความคิด เขาไม่ได้กำลังจมน้ำหากแต่เชื่อว่าตัวเองกำลังจมน้ำ ความเชื่อนั้นทำให้เขาเสมือนจมน้ำอยู่จริงๆ หลายครั้งที่เขาพยามละทิ้งความเชื่อนั้น ก็พลันมีเหตุการณ์ให้จมดิ่งอีกครั้ง การต่อสู้กับความเชื่อช่างเป็นเรื่องแสนลำบาก เมื่อปักใจเชื่อแล้วก็หน้ามืดตามัวมองไม่เห็นความจริง ทว่าเขายังสามารถสร้างความเชื่อใหม่ให้กับตัวเองต่อต้านความเชื่อเดิมที่ฝังรากลึก ความเชื่อใหม่ๆมาจากการรู้จักเรียนรู้ เขาไม่ใช่คนเก่งหากแต่รักการเรียนรู้สิ่งใหม่และทบทวนสิ่งเก่าที่เป็นประโยชน์ หลายครั้งที่หยิบตำราเก่าที่เคยอ่านกลับมาอ่านอีกครั้งเพื่อกล่อมเกลาตัวเองให้อยู่ในทางที่ชอบธรรม เขามักขัดแย้งตัวเองระหว่างความต้องการของใจ และกาย หรือทั้งใจกับใจ กายกับกาย ถกเถียงกันไม่สิ้นสุด

จนวันนี้เขาเลือกที่จะเขียนถึงตัวเองในด้านที่เขามองเห็น ณ ตอนนี้ เขาพบความจริงที่ไม่ว่าเขาต้องการหรือไม่ต้องการ ไม่อาจจะเกิดได้จากการอยู่เฉยๆ สิ่งใดก็ตามจะเกิดขึ้นเมื่อกระทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งตามสิ่งที่คิด เขาเปลี่ยนความคาดหวังเป็นเป้าหมาย และเปลี่ยนเป้าหมายเป็นการกระทำ สิ่งที่พอจะทำได้ก็พยามทำให้ได้ตามกำลัง หากแต่สิ่งที่เขาทำมักถูกมองว่าเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่อง บ้างกล่าวว่ามาใส่ใจอะไรกับเรื่องเล็กน้อยพวกนี้นั้นไม่สำคัญสำหรับตอนนี้ เรื่องนั้นน่าจะเป็นเรื่องทรัพย์สิน แต่กลับเป็นสุขภาพใจกาย เขาให้ความสำคัญกับสุขภาพในทุกเรื่องที่พอจะทำได้ในแต่ละสถานการณ์ นั่นเป็นเพราะเขาสิ้นหวังเรื่องทรัพย์สินเงินทอง หน้าที่การงาน ทั้งสองเรื่องควรจะเกี่ยวข้องกัน จะต้องดำเนินไปด้วยกัน แต่จะทำได้อย่างไร เมื่อความสามารถและอายุขัดขวางโอกาส ทั้งยังเรื่องสุขภาพที่เป็นข้อจำกัด เขาได้แต่ปรับตัวเป็นไปตามสถานการณ์ ทว่าในใจเขากลับทุกข์ทน ไม่มีหน้าพบผู้คน ต้องทนอยู่อย่างอับอาย ด้วยที่เขาเปรียบเทียบตัวเองกับมิตรสหาย ดูแล้วช่างน่าเศร้าที่วัยนี้ไม่สามารถประสบความสำเร็จ เขานึกถึงคำของ สุมาอี้ใน สามก๊ก ที่ ว่า “สำเร็จเร็วไม่ได้แปลว่าสำเร็จกว่า สำเร็จช้าไม่ได้แปลว่าไม่สำเร็จ” (ผมอ่านเป็นคำกล่าวถึงสุมาอี้ที่รวมสามก๊กเป็นหนึ่งเดียว แต่จำไม่ได้ว่าอ่านเจอจากไหน) และพยามทำตามคำแนะนำของบุคคลที่ตัวเองเชื่อถือและคิดว่า ควรจะให้ความสำคัญเรื่องงาน และมอบสุขภาพให้เป็นเรื่องของแพทย์ ทำตามแพทย์แนะนำ แต่หนทางหางานยังมืดบอด ยังไม่มีภาพความสำเร็จในหัวเลยแม้แต่น้อย มีแต่ความคิดหวังพึ่งคนอื่น จินตนาการถึงความช่วยเหลือจากทางต่างๆ

เนื่องจากเป็นคนชอบเรียนรู้สิ่งใหม่มักจะมองข้ามความสามารถของตัวเอง เขาถนัดงานหาข้อมูล การเรียนรู้ การทำเพื่อคนอื่นจะได้ผลดีกว่าทำให้ตัวเอง น่าจะไปอยู่ในองค์กรเพื่อสังคม หากแต่ยังไม่เห็นช่องทาง ความรู้ก็น้อยนิดทุนทรัพย์น้อย ทุนแรงกายตามสมควร แถมไม่มีความเชื่อมั่นในตัวเอง และอย่างที่กล่าวข้างต้นว่าเป็นคนอ่อนน้อม จึงมักโดนดูถูกบ่อยครั้ง บางครั้งก็เชื่อว่าตัวเองด้อยค่าไปกับคำดูถูกเหล่านั้น และยังหลงเชื่อความคิดตัวเองมากไป ความรู้จากแหล่งอื่นที่ไม่ได้เสาะแสวงหาด้วยตัวเองก็จะไม่ค่อยเชื่อทั้งที่อาจเป็นประโยชน์