Chan'm blue
Aug 21

·
1 min read
ฝัน
อะไรกัน…ที่นี่ที่ไหน ไม่มีใครเลย หายไปไหนกันหมด เอ๊ะ….นั่นใคร ฉันถามว่าใคร ใครนั่งอยู่ตรงนั้น ได้ยินฉันไหม หันหน้ามาสิ ฉันอยู่นี่ ได้ยินเสียงฉันไหม เฮ้… ได้ยินฉันไหม คนนั้นน่ะที่นั่งตรงนั้นหันมาสิ ที่นี่ที่ไหนทำไมมันมืดไปหมด ทำไมนั่งอยู่ในที่มืดๆคนเดียว อยู่ที่นี่ได้ยังไงมันมืดจนแถบมองไม่เห็นอะไรเลย เฮ้…ได้ยินที่ฉันพูดไหม ทำไมไม่ตอบอะไรเลยล่ะ ที่นี่ที่ไหน ใครคนนั้นน่ะ ใคร แล้วที่นี่ที่ไหน ตอนนี้เป็นกลางคืนเหรอถึงมืดมิดขนาดนี้ เสียง เสียงอะไร เสียงร้องไห้ ใครร้องไห้ นั่นนายเหรอ นายเป็นใคร นายร้องไห้เหรอ เกิดอะไรขึ้น ตอบฉันสิแล้วที่นี่มันที่ไหนกัน แล้วร้องไห้เรื่องอะไร มองฉันสิ ทำไมฉันเข้าไปหานายไม่ได้ ฉันเห็นนายแต่เข้าไปหานายไม่ได้ เฮ้ อะไร เกิดอะไรขึ้นกับฉัน ทรมานเหลือเกิน อะไรเนี่ยทรมานเหลือเกิน มันปวดเข้าไปถึงหัวใจฉันเจ็บอยู่ในหัวใจ นายทำให้ฉันเป็นอย่างนี้เหรอ เกิดอะไรขึ้น นายไม่เคลื่อนไหวเอาแต่นั่งนิ่งไม่มองฉันด้วยซ้ำ อะไรอีกฉันขยับตัวไม่ได้ไม่มีเรี่ยวแรงเลยเกิดอะไรขึ้นกันฉัน ช่วยด้วย..! ใครก็ได้ช่วยฉันที ฉันขยับตัวไม่ได้ แขนขาไร้เรี่ยวแรง ฉันเป็นอะไร ฉันกำลังจะตายเหรอ “ไม่หรอก” นั่นเสียงนายเหรอ “แกมันขี้ขลาด” อะไรฉันขี้ขลาดอะไร เฮ้ เดี๋ยวก่อนช่วยฉันก่อนสิ นายเป็นใคร รู้อะไรเกี่ยวกับตัวฉันงั้นเหรอ “แกมันขี้แพ้” แพ้เหรอ…ฉันแพ้อะไร นี่นาย..มาพูดไม่กี่คำละก็หาย นายต้องการอะไร “ชีวิต” ชีวิต..ชีวิตฉันเหรอ ฉันไปทำไรให้ทำไมถึงอยากได้ชีวิตฉัน “แกทำให้ฉันร้องไห้” ฉันเหรอ.. ฉันทำอะไร ฉันทำอะไรให้นายเสียใจ “แกมันอ่อนแอไงล่ะ” ฉันน่ะเหรอ อ่อนแองั้นเหรอ แขนๆ..แขนฉันขยับได้แล้ว รู้สึกเหมือนฟื้นจากความตาย ฝันเหรอ ฉันแค่ฝันไปหรอกเหรอ ทำไมมันเหมือนเกิดขึ้นจริงๆล่ะ แล้วที่นี่ที่ไหน ไม่ใช่ห้องฉันนี้ ที่นี่สว่างขาวไปหมด เต็มไปด้วยผู้คน แล้วคนเมื่อกี้ในที่มืด ไม่สินั่นแค่ความฝัน แล้วที่นี่ล่ะใช่ความฝันอีกหรือเปล่า ที่สุขสงบสดใส ร่าเริง ดูสนุกต่างจากเมื่อกี้ราวฟ้ากับดิน เฮ้ มีใครได้ยินฉันไหม ที่นี่มีใครไหม ที่นั่นกลุ่มคนนั่นเค้ากำลังทำอะไรกัน ไม่ใช่ความฝันที่นี่มีคนอยู่จริงๆทุกคนกำลังสนุก เฮ้ ได้ยินฉันไหม ให้ฉันร่วมด้วยสิ เฮ้ ทำไม…. ทำไมไม่มีใครสนใจเสียงฉันล่ะ แล้วนี่กำแพงอะไรอีก กำแพงอะไรทำไมฉันไปหาพวกเขาไม่ได้ ทำไมไปไม่ถึงกลับยิ่งห่างออกไป ยิ่งพยายามยิ่งไปไม่ถึง เกิดอะไรกับคนที่นี่และก็ฉัน นี่มันอะไรกัน ฉันเข้าไปหาพวกเค้าไม่ได้เพราะอะไร “นายมันขี้ขลาด” เอ๊ะ…เสียงใคร ใครพูด ฉันขี้ขลาดเหรอ “แก่ไม่ควรคู่กับความสุข” อะไรกัน “แกต้องอยู่ในโลกมืดที่แกสร้างมันขึ้นมาเองกับฉัน..แก่ทำฉันร้องไห้” แกต้องอยู่ที่นี่” ไม่นะ ปล่อยฉันไปหาพวกเค้า “แกไม่มีทางหนี่ตัวเองไปได้หรอก” ไม่ปล่อยฉันให้ฉันไปมีความสุข “เอาชีวิตคแกมาให้ฉันแล้วจมหายไปในความมืดกับฉัน” ไม่………. “ตื่นๆ” “ตื่นๆ” หา..ใครน่ะ ฝันเหรอ ฉันฝันอีกแล้วเหรอ ฝันซ้อนฝันเหรอ เล่นเอาฉันเหงื่อท่วม คนที่อยู่มืดคนเดียวในที่มืดนั่นกับคนพวกนั้นในที่สว่าง ไม่มีใครได้ยินเสียงฉันในที่สว่างไสว มีแต่คนที่อยู่ในที่มืดพูดถึงฉันอย่างเคียดแค้น ช่างเป็นฝันที่โหดร้าย ทั้ง2ความฝัน อะไรกันนี่ ช่างน่ากลัวซ่ะเหลือเกิน คนๆนั่นใครกันโกรธฉันได้ถึงขนาดนี่ แล้วหมายความว่าไงกันที่ว่าหนีตัวเองไปไม่ได้ “ฉันคือแกที่จมอยู่ในโลกมืดที่แกสร้าง” ไม่…………..

ฉันฝันอีกแล้วเหรอ….