เว่ากันสุ้จนฮู้สึกดี
กะบ่มีอิหยังเปลี่ยนไป
จากมื้อนั้นที่เธอเข้ามาอยู่ในใจ
เป็นเวลาสิฮอดปี

ความฮักที่มีในใจ
กะเริ่มสิหลายแล้วตอนนี้
แต่เธอยังมีท่าที
บ่อยากชัดเจน

บ่กล้าเปิดโตไปไสนำกันกะย่านคนเห็น
เธอคือเป็นจั่งซี่
ตั๋วกันไปมื้อมื้อสั้นตี้
พอให้เฮาดีใจ

กะเฮาแค่คนคุย
เฮ็ดทุกอย่างกะคือแฟน
แต่บ่มีสิทธิ์ควงแขน
เปิดโตเป็นคนของใจ

กะเฮาแค่คนคุย
เขาพ้อคนคุยใหม่
ถึกใจเขากะเทเฮาไป
เขาสิคุยกับเฮาโดนปานใด๋
มันบ่สำคัญบ่แม่นคนที่ใช่
กะเป็นได้แค่คนคุย