Page ของ Happy Happeeeee Chat

เมื่อมีคนบอกว่า
เอาเวลาสาระแน เรื่องชาวบ้าน
ไปทำมาหากินดีกว่า

เลยถามกลับไปว่า

ตอนเด็กๆ ครูไม่ได้สอนเรื่องแบ่งเวลาหรอ

พอดีรู้จักแบ่งเวลาอะนะ เลยไม่มีผลกับงานที่ทำ

ว่าแต่........

สกิลการทำงานอะ ควรเก่งเหมือนชอบสอนชาวบ้านด้วย

ไอ้เรา ก็น่ารักมากซะด้วยซิ

พรุ่งนี้ทำงาน

ขัดสีฉวีวรรณซะหน่อย

เมื่อบุรุษ ทักคุย

ถามเราว่า เธอไม่ชอบผู้ชายพูดเพราะ ปากหวานนิดๆ หรอ

ก็ตอบไปตามตรงแหละว่าไม่ชอบ

เพราะ......ช้านเป็นเบาหวาน
กว่าจะอ่านจบ

น้ำตาลแทบพุ่ง

บอกเพื่อน เกษียนเมื่อไหร่เจอกันแน่

ช่วงนี้ สะสมเงินไปก่อน

ดีนะที่มีมันอยู่เป็นเพื่อน

เกรงใจที่จะเลิกคบเหมือนกัน

นิยายแต่ละอีพี
ช้านบรรจงเขียน ออกแบบ สร้าง
แต่ว่า....เวลาจบแต่ละอีพี
มันดราม่า มันโหดร้ายต่อใจ
แต่.....ช้านก็ยังคงเขียน อีพีที่2 3 4 ต่อมา
ถึงแม้แต่ละตอนจะจบมีดราม่าเยอะแยะก็ตาม

หลังๆ เริ่มเขียนบ้าง เว้นช่วงบ้าง ให้คนอ่านตื่นเต้น
เผลอๆ 2-3 วันจะเขียนสักครั้ง

เรื่องนึง ใช้เวลาเขียน 2-3 ปี
จะมีปัญหาในการเขียนปีที่3 เสมอ

เรื่องนี้ก็เช่นกัน เขียนมา 3 ปี คนอ่านไม่อยากอ่านแล้ว
ก็เลยไม่มีตอนจบ เพราะหยุดเขียนต่อทันที
คนอ่านบอกว่านิยายเราไร้สาระ มีความคิดล้ำ
และไม่เข้าใจสไตล์คนอ่าน เราก็เลย เลิกที่จะเขียนต่อ

ผ่านไป 10 วัน คนอ่านกลับเริ่มเขียนนิยายมาให้เราอ่าน
แล้วบอกกับเราว่า เค้าจะเป็นคนเขียนเอง จะเริ่มหัดเขียน

เราถามกลับไปว่าจะเริ่มเขียนตอนไหน

ถ้าเขียนตอน 10 โมง

คือมันสายไปแล้วปะ

ซื้อเค้ากิน ไม่อิ่ม แพง และได้น้อย
แถมแถวบ้าน ไม่มีเตี๋ยวหมู
มีแต่ชายสี่

ทำเองนี่แหละ กินเท่าไหร่ก็ได้

ขี้เกียจหาเล่มใหม่มาอ่านแล้ว

นิยายน้ำเน่าแทบทุกเรื่องเลย

@บุญถนอม
ขอบใจที่มาย่ำยีตรงหัวใจ คิดว่าหายไปกะสายน้ำแล้ว

นึกถึงน้ำท่วม ปี 54

คนแถวบ้านช้านก็ปรับตัวกันเก่งนะ
จากเคยมีตลาดบก
เค้าก็แปรเป็นตลาดน้ำ พายเรือขายของกันไป
ปกติ แถวบ้าน ก็ยังมีเรือพาย ขายเนื้อ ขายผัก
ขายก๋วยเตี๋ยว ชา กาแฟอยู่

#ช่วงนี้แถวบ้าน มีงานเมาลิดกลาง

ช้านไม่ไปหรอก มันไกล แล้วอยู่กลางนา เกิ้น

บางครั้งก็เคยคิดๆ

เวลาว่างๆ อยากใจร่มๆ เย็นๆ
ถ้าไม่ไปเม้าท์กะพวกลิง

ช้านก็มานั่งเม้าท์กะนังพวกนี้แหละ
กินจุ กินเก่งมาก

คุยกะพวกมัน ก็ดีกว่าคุยกับคน
108 พันเก้า อารมณ์

อย่างน้อยมันก็โต้ตอบมาแค่คำว่า "พ่องงงงง"

มีปลาตะเพียนอยู่หลายตัว มองไปก็คิดถึง
ต้มเค็ม กะ ทอดกระเทียม

เหลือหยุดอีกวัน

ความวุ่นวายกำลังจะคืบคลานมาละ

เอาเข้าจริง

ภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ อัตราการจ้างงานกะลดลง
ไอ้คนที่ยังอยู กะแบกไปเถอะ
จนทุกวันนี้ นั่งควบ 3 แผนก ไปละ

อยากกลับไปทำประกอบตู้รถ ทำห้องเย็น
สร้างห้องปลอดเชื้อ สร้างมินิมาร์ท เหมือนเดิม

ช้านเกลียดงานใช้สมอง กะ งานเอกสารที่สุด

คิดถึงเหล่าโรงงานที่เคยไปอยู่ดูแลการสร้าง
ก็สงสัยแหละ ทำไมนะ บางที่ในจังหวัดชลบุรี

ที่ดินกะเยอะ ที่สร้างกะแยะ ทะมายมันต้อง
ไปสร้างไอ้ที่ดิน ที่มันติดฮวงซุ้ย
มันจะเคยรู้มั้ยว่า การอยู่ที่ไซท์งานแบบนี้

สวดมนต์คืนหนึ่งไม่รู้กี่รอบ กลางวันว่าหลอน
กลางคืนโครตหลอน หลุมศพเป็นร้อยๆ

ช้านกลัวเค้าจะชวนไป จิบน้ำชาตอนเที่ยงคืนมากมาย

ก็ซอกแซกไปเรื่อย

ตามแต่ใจสะดวก

เบื่อๆ กะขี่มานั่งเล่น
ปกติก็มาแต่ย่านนี้จนพรุน
ขี่ไปกลับ 150 กิโล

ชินละ ปกติ ก็มาทำงานแถวนี้อะนะ