ผมไม่คบคนที่มีเงิน

เพราะเงินของเขาไม่ใช่เงินของผม
ผมไม่ดูแคลนคนยากจน
เพราะเขาไม่ได้ขอเงินผมไปดำเนินชีวิต
ผมไม่สรรเสริญเยินยอผู้มีอำนาจ
เพราะความสะดวกที่เขาหยิบยื่นให้มันย่อมมีราคาที่ต้องจ่าย

ผมเชื่อและแคร์ก็แค่

1. คนที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกับผม
2. คนที่ฉุดให้ผมลุกขึ้นยืนตอนที่ผมล้ม
3. คนที่ไม่ทอดทิ้งผม แม้ตอนที่ผมแทบสิ้นเนื้อประดาตัว

เชื่อไหมครับ

มิตรแท้ปากไม่ค่อยหวาน แต่ที่ปากหวานมักตีสีหน้าเก่ง
ชอบผมก็คบหา ไม่ชอบผมก็เชิญไปไกลๆ
ชีวิตคนมันสั้น จะมานั่งปั้นหน้ากันทำไม?
ต่อให้ไม่รู้หนังสือ ก็ต้องดูคนเป็น.......