นั่งไถเฟสเลื่อนไปมาอ่านข่าว
ก็เจอเพื่อนทักมาพูดคุย
แต่พออ่านดีๆ มันไม่ใช่ทำนองการพูดคุย
ของเพื่อนที่เราคุยกันประจำ
พอได้รู้ว่า คนนั้นคืออดีต ที่หายกันไป 10กว่าปี
ถามสุขทุกข์กันไป แล้วสะดุดตรงที่บอกคิดถึง

ช้านนี้ยิ้มอ่อนเลย แล้วคิดในใจ คิดถึงพ่องดิ
บุรุษถามช้านว่า วันที่เค้าบอกเลิกช้าน ทำไมช้านถึงยัง
ยิ้มได้ ทำไมไม่รู้สึกเสียใจอะไรบ้างเลย

ช้านเลยบอกความลับให้ว่า เวลาช้านจะทะเลาะกับ
บุรุษคนไหน สมองช้านจะนึกถึงวันแรกที่พูดคุยกัน
วันแรกที่เจอกัน แล้วพอช้านมองหน้าคนที่อยู่ตรงหน้า
เค้าคือคนแปลกหน้าสำหรับช้าน และช้านก็ไม่จำเป็น
ที่จะต้องเสียใจ หรือรู้สึกอะไรอีก

แล้วเค้าถามช้านว่า ทำไมเราถึงไม่พูดว่า
เธอจะเลือกใคร ถ้าเธอพูดวันนั้น
เราก็จะเลือกเธอ แต่ทำไมเธอเลือกที่จะไม่พูดละ

ช้านก็ตอบเค้าว่า คนที่ทำผิด มีสิทธ์ในการเลือก
ด้วยงั้นหรือ ช้านผู้ไม่ได้ทำความผิด ทำไมจะต้องเอา
ตัวเองไปเป็นผู้ที่ต้องถูกเลือกด้วยละ สู้เดินออกมา
ในวันที่ดูแล้วตัวเองมีค่า ดีกว่าไปร้องแร่แห่กระเชิง
ให้เลือกตัวเอง มันดูด้อยค่าไปอะนะ

ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ก็กลับไปดูแลลูกเมียตัวเองเถอะ
เค้าจะรู้สึกยังไง ที่มาทักคุยกะคนที่เคยผ่านไปในชีวิต
แบบเรา สุดท้ายเค้าก็บอกว่า เรายังเหมือนเดิมไม่แยแสโลก
ช้านก็บอกเค้าว่า ช้านจะแยแสกับสิ่งที่ทำให้ช้านมีความสุข
และก็ไม่ชอบที่จะไปใส่ใจกับอะไรที่แย่ๆ หรอกนะ
ต่อให้มันจะแย่ ช้านก็สามารถทำให้ตัวเองไม่จมกะมัน
ขอบคุณอีกครั้งที่หวังดี
ขอบคุณอีกครั้งที่ทำให้เรารู้ว่า ตัวเหี้ยมันหน้าตาเป็นไหน