ณ วงเหล้า

ช้านผู้มีสติสมประกอบอยู่เพียงผู้เดียว
ด้วยความซดแต่น้ำเปล่า และ โค้ก
ช้านมองเพื่อน ที่กำลังหลั่งน้ำตา
ขณะที่นั่งดูคลิป เหล่าทหาร

ช้านเข้าใจมันนะ เพราะช่วงเวลานั้น
ช้านก็ได้แต่ยืนเฝ้ามองมันเดินร้องไห้
ช้านผู้อายุแค่ 16 ณ ตอนนั้น
นั่งรถจาก กทม. เพื่อไปอู่ตะเภา
ไปให้กำลังใจเพื่อนในการที่สูญเสียพ่อ
ที่ทำหน้าที่จนวันสุดท้าย ณ ชายแดนด้ามขวาน

พ่อ ที่เป็นทหาร พ่อที่ไม่ค่อยมีเวลามาเจอลูก
นานๆ จะกลับบ้านทีนึง ช้านจำได้
ช่วงปิดเทอม นางกลับบ้าน แล้วโทรมาหาช้าน
บอกว่า นั่งรถมาซิ พ่อจะกลับบ้านอีก อาทิตย์หน้า
จะพาไปเที่ยวทะเลในค่ายทหาร

ก่อนถึงวันกลับบ้านของพ่อเพื่อน
แทนที่พ่อเพื่อนจะกลับมาพร้อมรอยยิ้มและของฝาก
กลับกลายเป็น ร่างที่อยู่ในโลงกับธงชาติที่คลุมมา

ช้านมองเพื่อน เพื่อนช้านไม่มีน้ำตาสักหยด
นางเข้มแข็งมาก นางใช้ชีวิตมากันแค่ สองคนพ่อลูก
เพื่อนบอกเราว่า กูต้องอยู่คนเดียวให้ได้
ช้านผู้มองเพื่อนในวัยอายุ16 นางจะอยู่คนเดียวได้ยังไง
หลังจากพ่อเสียแล้ว นางก็ต้องออกจากบ้านพักทหาร

ช้านนั่งมองเพื่อนที่นั่งร้องไห้
นึกถึงวันที่มันต้องเข้มแข็ง
นางต้องทำให้หลายคนรู้ว่า นางอยู่ได้

ทุกวันนี้ นางก็อยู่ได้จริงๆ แล้วก็ยังอยู่คนเดียว
เหมือนเดิม ช้านเคยบอกให้นางมีแฟน
แต่ก็อะนะ มาอายุขั้นนี้ละ เลิกบอกไปแล้ว