Page ของ แหวนดอกไม้วงนั้น Chat

เหนื่อย..เอ็นดูเขา เอ็นเราขาด

พฤษภาคม..วันที่ 3 ฟ้าชะฝนให้โปรยปราย สายลมหนาวยะเยือกเย็น จากคนดีๆอาจจะป่วยไข้ได้ง่าย คนกระเสาะกระแสะก็ทวีกว่าซักหน่อย ฝนจ๋า ขอบคุณนะที่หล่นลงมา อากาศหนาวสอนให้รู้ค่าอากาศร้อน ความแห้งแล้งสอนให้รู้ค่าความชุ่มฉ่ำเฉอะแฉะ
ขอให้เป็นวันที่ดี..ดีกว่าเมื่อวานนะ

เรื่องในวันนี้ สอนให้รู้ว่าใจดีมากไปใจเราจะเสียเอง
การโยนขี้ ปัดความรับผิดชอบ มันคือกลไกการป้องกันตัวของมนุษย์ เราคงจะมองโลกในมุมเดิมๆไม่ได้ เพราะว่าโลกหมุนรอบตัวเองทุกวินาที

ยิ่งกว่าเซ็งชิหาย ก็คือ งานหาย แม่มมม

ตอนเด็ก พ่อแม่ผ่านวิกฤตต้มยำกุ้งปี 40 มาได้ไงวะ ทำยังไงจะแข็งแกร่งได้ ผู้นำบอกให้พอเพียง แต่เขายังไม่เพียงพอเลย ทำไมชีวิตเราต้องขึ้นอยู่กับคนอื่นวะ ทำไมต้องมากำหนดกรอบให้คนอื่นทำตาม นอนเถอะจะหดหู่เปล่าๆ

9 เมษา เป็นอีกคืนที่อากาศยังคงเย็นจนไม่ต้องเปิดพัดลมนอน
คืนนี้จะเป็นคืนที่ดีไม่น้อย ถ้าฉันไม่ฝันร้ายและต้องสะดุ้งตื่นจากฝันเพื่อหลบหนีความเศร้าในใจนั้น

เมษา หฤหรรษ์จริงๆ
ป่วยตายช่างแม่ง งานต้องสำเร็จ งั้นหร๊ะ

วันที่ 1 เมษา วันหวยออก วันพระ วันเอพริลฟูลส์เดย์ วันที่ไปทำงานแต่ไม่ทำงาน วันอาหารไม่ย่อย วันสะเปะสะปะ อ้อ และเป็นวันพายูเข้า

ช่างสับสนว้าวุ่นจริง

อากาศร้อนอ้าว
ฝนตั้งเค้าจะตก
ตกมาแรงๆเล้ย

ฝนตกซะฉ่ำปอดเลย
ตกรอบนี้ อย่าทิ้งช่วงนานน๊า แวะมาหาบ่อยๆไดั แต่อย่ารุนแรง

ขอจงกลับมาสดใสอีกครั้ง เหมือนดังเช่นแสงตะวันในฤดูร้อน
ไม่มีหวั่นไหว
ไม่มีหวาดกลัว
มีแต่หัวใจที่แน่วแน่
พร้อมจะเดินไปพร้อมจะฝ่าไป
จนกว่าฤดูฝนจะกลับมา
จงมีพลัง จงมีพลัง หาญกล้า
ไม่สิ้นศรัทธาต่อตัวเอง

...
...
...
สวัสดี 14 มีนา ขอใจเราอบอุ่นแต่ไม่ร้อนรน

ใจดีกับตัวเองบ้างนะ

เวลามีข่าวอะไร ก็มักจะวนเวียนอยู่ในเว็บนี้แหละ แต่รอบนี้อดจะเขียนถึงไม่ได้ .. ภัทรธิดา.. เป็นดารานักแสดงไม่กี่คนที่ฉันไม่ใช่แฟนคลับ แต่รู้สึกเอาใจช่วยทุกครั้งที่เป็นข่าว ตั้งแต่สมัยเธอเข้าวงการใหม่ๆ จนกระทั่งพักหลังมานี้ จากเด็กรุ่นสู่สาว(เริ่มแก่)ด้วยกัน ฉันเฝ้าให้ความสนใจนักแสดงผู้นี้อยู่เนืองๆ เคยบอกตัวเองหลายครั้งนะว่าให้เลิกอ่านข่าวเธอเสียที เพราะอ่านทีไรก็ เห้อ !อดห่วงไม่ได้ เหมือนฉันเฝ้าดูละครตอนยาวที่ไม่มีวันจบ รอลุ้นให้นางเอกสุขสมหวัง ใช่ ฉันคิดว่าถ้ามีข่าวเธอแต่งงานมีครอบครัวที่ดีแล้ว ฉันจะเลิกอ่านข่าวเธอ อุตส่าห์ดีใจกับความรักครั้งนี้ของเธอ แต่สุดท้ายแล้ว..ละครชีวิตของภัทรธิดา..ก็ไม่ได้เป็นตอนจบแบบที่ฉันเฝ้ารอคอย
Rest in peace.
ขอดวงวิญญาณเธอกลับสู่สรวงสวรรค์ .. ไปมีความสุขบนนั้นเถิดหนา

เป็นอีกค่ำคืนที่สายลมหนาวยังหวีดหวิวพัดอยู่เนืองๆ เสียงสนูว่าวแว่วแผ่วมากับสายลม ครวญครางกล่อมผู้คน..กลางดึกคืนเดือนมืด คืนนี้แสงดาวสกาวพราวชัด..สุขเหลือเฟือเพียงแค่ได้ซุกกายภายใต้ผ้าห่มอุ่น...ขอจงฝันดีเถิดหนา พรุ่งนี้ตื่นมาให้มีแรงกล้าเดินหน้าสู่ฝันที่เป็นจริง