Page ของ Nooooojajar Chat

“ฉันอดทนได้เก่ง" แต่ไม่ได้แปลว่าฉันไม่เหนื่อย

ฉันพยายามอดทน อดกลั้น เพื่อให้วันเวลาผ่านไป
พยายามอดทน ทั้งๆที่ไม่รู้ปลายทางของมัน
ฉันพยายามต่อสู้ ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าต้องสู้กับอะไร
ฉันพยายามเข้มแข็ง ทั้งๆที่ตัวฉันก็อ่อนแอ
ฉันพยายามยิ้ม ทั้งๆที่ในใจฉันแทบ อยากจะร้องไห้ออกมา

อยู่ในพื้นที่ของตัวเองก็ดีแล้ว ไม่น่าพาตัวเองมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้เลย

It's been 8 months already.

How many birthdays have I had to be alone?
Happy birthday to me 🎂🎂🎂

คนที่คบกันมานาน
อาจไม่เหลืออะไรให้รู้สึกตื่นเต้น
แล้ว”ความเบื่อ”ก็คงไม่ใช่เหตุผลที่ดีพอ
ที่จะเอามาบอกเลิก
.
โดยไม่ได้นึกถึงวันที่ผ่านมาด้วยกันเลย
.
มือที่จับกันวันนี้
มันอาจไม่ได้ทำให้ใจเต้นแรงเหมือนวันแรกๆ
.
แต่ตาที่มองกันอยู่ตอนนี้ก็เต็มไปด้วยคำพูด
ที่ถึงแม้จะไม่ได้พูดก็เข้าใจกันไม่ใช่หรอ
.
แทนที่จะไปมองถึงความน่าเบื่อ ความจำเจ
ทำไมไม่ลองมองคู่ที่เขาคบกันได้ไม่นาน
แล้วก็ต้องเลิกกันหล่ะ
.
ย้อนมองที่คู่ตัวเองนะ
ว่าเราโชคดีกันมากแค่ไหนแล้ว
ที่ยังได้รักกันได้มาจนวันนี้
.
สิ่งของ ทิ้งไปแล้ว
อาจใช้เงินซื้อชิ้นใหม่ทดแทนได้
.
แต่ความรัก ถ้าคิดจะทิ้ง
บางทีต่อให้มีเงินมากแค่ไหน
.
ก็ซื้อความรู้สึกที่เสียไปให้กลับคืนไม่ได้หรอกนะ
.

ครั้งนึ่งเคยเป็นแบบนั้นมาแล้ว ตอนนี้บอกตัวเองว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก ไม่เรียกร้องไปไม่บังคับทพไรด้วยตัวเองได้ก้ทำ

“เรารักเค้า...
หรือแค่รักความทรงจำดีๆที่เคยมีกับเค้า”
.
เคยเป็นกันบ้างไหมคะ
คุยกันทีไรทะเลาะกันทุกครั้ง
ทะเลาะกันจนจำไม่ได้แล้ว
ว่าครั้งสุดท้ายที่เรามีความสุขด้วยกัน
คือเมื่อไหร่
.
จนแค่การไม่ทะเลาะกันซักวัน
ก็กลายเป็นเรื่อง”แค่นี้ก็ดีมากแล้ว”ของความสัมพันธ์
เหมือนเราลดบรรทัดฐานของความรักครั้งนี้
จากจะสร้างความสุขด้วยกัน
กลายเป็นแค่ทุกข์ให้น้อยที่สุดเท่าที่ทำได้
ก็พอแล้ว
.
รู้ตัวอีกที....
เราก็เริ่มคิดถึงความสุขเก่าๆ
อยู่กับความทรงจำดีๆที่เคยมีให้กัน
ใช้อดีตนั้นหล่อเลี้ยงใจตัวเอง
ว่าความสัมพันธ์นี้มันยังดีอยู่
.
เวลาใครถามว่า “ยังรักกันอยู่ไหม”
แล้วเราตอบว่า “ยังรักเค้าอยู่”
เราอาจจะต้องลองถามตัวเองว่า
เรารักเค้าคนในปัจจุบัน
หรือเรารักคนในอดีตที่เป็นความทรงจำไปแล้ว
.
บางครั้งการยอมรับตรงๆ
ว่าความรักของเรากำลังมีปัญหา
อาจจะเป็นการแก้ปัญหาที่ดีที่สุดก็ได้นะคะ
.
อย่างน้อย
เราก็จะได้ลองช่วยกันแก้ให้มันดีขึ้น
หรือถ้ามันไม่เวิร์ค เราเองก็จะได้ก้าวต่อไป
ไม่ต้องมูฟออนกันเป็นวงกลมที่ไม่มีวันจบเสียที

สิ่งที่ฉันกลัว

ให้ไปเต็มร้อย จะเหลือมากเหลือน้อย....ก้ยุที่คุณ

ที่ชอบพูดว่าถ้าสนใจแต่อดีต เมื่อไหร่จะเดินหน้าต่อได้....บอกไว้เลยตรงนี้น่ะว่า ถ้าสนใจอดีตเราไม่มีทางมีกันมาจนถึงปัจจุบันหรอก ....นี่ตัดสินใจรัก ตัดสินใจคบหา ทั้งๆที่รู้ว่าบางอย่างที่พูดมาไม่ใช่ความจริง...คือเรื่องโกหกหรือแม้แต่กระทั่งตัวเองอาจจะตกเป็นมือที่3 รึคนคั้นเวลาอย่างที่บอกไว้ แต่ก้ยอมที่จะเชื่อใจ ยอมที่จะยอมโง่เพียงเพราะคิดว่าสักวันจะได้รับความจริงใจความไว้วางใจเหมือนกัน ....แต่วันนี้รู้แล้วว่าไม่ใช่เลย
/////ความจริงอะไม่ได้รู้สึกเจ็บรึรับไม่ได้เลยใครๆก้มีอดีตด้วยกันทั้งนั้นแต่สิ่งที่เจ็บที่สุดคือการที่รู้ความจริงยุแล้ว แต่ก็ยังโกหกมากกว่า ทำไม ทำไม ทำไม แล้วแบบนี้ไคจะกล้าฝากชีวิตด้วยเรื่องแค่นี้ยังเลือกที่จะโกหก

; คู่เราคุยกันผ่านโทรศัพท์มากกว่าการคุยกันแบบเห็นหน้า ไม่ได้เจอกันบ่อยๆเหมือนคู่อื่น ไม่ได้นั่งทานข้าวด้วยกัน ไม่ได้จับมือกันและก็ไม่มีโอกาสทำทุกอย่างในทันทีเหมือนที่ใจอยากจะได้ทำ อยากให้การห่างกันคอยเตือนว่า...เราคิดถึงกันขนาดไหน

;ไม่ใช่ห่างเพื่อให้เลิกกัน มันเป็นเงื่อนไขของรักระยะไกลต้องเข้าใจให้ดี แต่การรอคอยกลายเป็นเรื่องที่ไม่ยากเย็นเท่าไหร่เมื่อรู้ว่ากำลังจะได้เจอ แม้มันจะมีหลายครั้งที่ทำให้ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็อย่าเพิ่งไปหวั่นใจความรักไม่ได้ถูกบั่นทอนลงด้วยระยะทางหรอก

;ความไม่รักต่างหากที่ทำให้ทุกอย่างไปต่อไม่ได้ใช้ความห่าง เพื่อเป็นตัวบอกให้รู้ว่าเราคิดถึงกันขนาดไหน ไม่ใช่ห่างเพื่อที่จะทำให้รักกันน้อยลง ,🩵🤍💚