Page ของ mpn29 Chat

จะเช้าแล้วตีห้าสามสิบสอง
นอนนั่งมองดูเวลาหนา
ว่าทำงานพิมพ์เรื่องราวมา
ดีไหมหนาก็คอยๆอ่านๆดู
อ่านไปมาเจอกลอนในโพสต์เก่า
นี่เราแต่งไปได้ไงหนา
ไม่ค่อยรู้เรื่องเลยที่อ่านมา
แต่เข้าใจว่าตอนนั้นเป็นเช่นไร
ความเก่งกราดจริงๆไม่ใช่ย่อย
แต่ไม่อยากอวดบ่อยไม่ดีหนา
ที่พูดอยู่ก็อวดอยู่นี่นา
ไม่รู้ว่าขี้อวดได้อย่างไร
ก็คิดเก่งอวดเก่งพิมพ์ก็เก่ง
เป็นนักเลงในกลอนเท่านั้นหนา
อ่านบทความใดๆที่เขียนมา
นั้นละความไม่สบายใจ
ก็ยังดีที่มีไว้พิมพ์บอก
บอกไว้เตือนใจตัวเองได้
ว่าครั้งหนึ่งจิตใจเราไม่สบาย
มีเรื่องร้ายเรื่องไม่ดีมากๆเลย
แต่พูดออกบอกไปใครจะเชื่อ
ว่ามองเห็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
ขนาดบอกคนที่ไว้ใจ
ยังพาเราไปหาจิตแพทย์เลย
เกิดกันก็คนละอายุ
มีความรู้ก็คนละเรื่องเอย
ไม่ได้ช่วยให้ชีวิตดีขึ้นเลย
กลับทำให้คิดมากกว่าเดิม
คงมองเราเป็นแค่คนบ้า
ที่วันๆไม่พูดกับเขาหนา
อยู่คนเดียว พูดคนเดียวเขาว่าบ้า
แต่ความจริงคือพูดกับ..เอย
สิ่งที่เขาไม่เห็นแต่เราเห็น
สิ่งที่เป็นมากกว่าคนที่อยู่หนา
เป็นทั้งครู ทั้งเลี้ยงดูเรามา
บางคนก็เรียกว่าแม่สื่อเอ่ย
ทั้งพ่อยายตาแม่พ่อแก่สื่อ
มาทุกท่านที่ปกป้องรักษา
มาเพื่อให้เห็นบ้างเพื่อมากล่าวลา
ให้รับรู้ว่าเราก็มีดี
เพราะเหมือนถูกสารไม่เป็นมิตร
คิดฆ่าชีวิตให้ข้านั้นดับสิ้น
แต่กลับแปลกใจที่ยังมีชีวิน
ไม่สิ้นใจตอนที่พวกมันดู
ใช้พ่อแม่ให้เอายามาฆ่าลูก
ไอ้ที่พูดอยู่นี่จริงๆหนา
ใช้ความเป็นพี่สั่งสอนน้องให้ซื้อยา
แบบนั่นนี่หนาเอามาให้ลูกกิน
บอกคนอื่นว่าหลานนะเป็นบ้า
ไม่ดีนั่นหนาลองไปดูได้
ด่าพ่อแม่แล้วก็โวยวาย
มีแต่ความจังไรทั้งนั้นนา
พูดบอกพ่อแม่ให้บีบปากกรอกยาลูก
ก็อีป้าหน้าปุ๊เนี่ยแหละเราจำได้
สอนแต่ความชั่วให้หลานจำเอาไว้
ไปทำแบบนี้ที่สอนเลย
ห้าห้าห้าห้าห้าห้าห้าห้า
ไปแล้วนะจะไปนอนแล้วเพื่อนเอย
พิมพ์มากไปเริ่มไร้สาระเลย
จริงไม่จริงเพื่อนอ่านแล้วตรองดู

ลองแต่งกลอนอักษรลงในนี้
แต่งยังไงดีแม่คุณเอ๋ย
พึ่งหัดแต่งแต่กี๊เลย
ก็ไม่เคยได้ลองแต่งลง
จะว่าความสั้นๆให้ฟังนะ
อันที่จริงนะฉันเอย
ฉันชื่อว่าแบบนี้เลย
ที่ฉันเคยลองแต่งกลอนดู
อันที่จริงกลอนนี้นะเขียนยาก
แต่มีคนเข้าฝันหนู
บอกให้ลองแต่งกลอนดู
เพราะหนูนั้นลูกกวีไทย
ก็ท่านที่ชื่อสุนทรภู่…
หนูเป็นศิษย์เอกของท่านนะ
ที่เอ่ยได้วิชามา
ก็ท่านหนาที่เป็นแบบอย่างกู
อันที่จริงกูนั้นไม่ใช่คำหยาบ
แต่กูนะคือยอดหญิง
ที่งามสวยแล้วเพริดพริ้ง
น่ารักจริงทิงเกอเบล
อันความหมายบทกลอนในบทนี้าาา
ความหมายดีนะหนูจ๋า
ที่ฉันได้แต่งขึ้นมา
ก็เพราะความข้างต้นเลย
แต่บทความที่แต่งขึ้น
ก็แต่งตอนตีสามเฉย
ไม่รู้คิดได้ไงเอย
ก็ลองเอื้อนเอยความตาม
ว่าท่านนั้นมาบอกนะจริงไหม
บอกว่าให้ใช้แต่งลงในนี้
ที่เขาบอกว่าโพสต์ดี.
เดี๋ยวรอดูโพสต์ดี. จริงไไหมเอยย
พอท่านอ่านก็รองตรองดูเถิด
ว่าเกิดขึ้นแบบนี้ได้ไงหนา
หรือว่าหมวยรวยวิชา
เอ๊ะชื่อนี้มาได้อย่างไร
ก็ชื่อหมวยนี่แหละเขาสวยเก่ง
เขาร้องเพลงแต่งกลอนได้
ที่แต่ก่อนเรียกรามไง
เอาไว้ใช้เรียนวิชา
แต่จริงแล้วคืออาจารย์ของท่านภู่
ที่ทุกคนรู้ทั่วสยาม
ท่านที่เคยได้อ่านความ
ท่านอ่านแล้วจะเข้าใจ
อ่านแล้วไม่รู้เรื่อง
นั่นก็อย่าเคืองหมวยหนา
เพราะท่านยังไม่ได้วิชา
จากท่านหมวยมายังไง
งั้นบอกไงแค่นี้ก่อน
จะไปนอนแล้วหนูจ๋า
เอาไปอ่านแล้วจะมีวิชา
เป็นเครื่องหาเลี้ยงชีพสำหรับตน
จงจำไว้แล้วนำไปใส่หัว
คนที่ชั่วนั้นไม่ใช่หมวยเอย
แต่พวกเขาไม่ดีเลย
เขาทำหมวยนั้นให้หวาดกลัว
หลอกเรื่องผีตั้งแต่เด็ก
ทำให้เด็กกลัวแล้วเด็กเฉย
บอกชื่อผีได้หมดเลย
นั้นแหละพวกมันเป็นผีไง………
อย่าได้นำบทเขียนนี้ไปขาย
แต่อ่านได้อย่างเดียวหนา
อ่านไว้ดูเป็นวิชา
จะได้รู้ว่าหมวยเอยเป็นคนดี



.(ท่านเอยลองเขียน).
จ.8/3/67(03:22)