ชีวิตไร้คนคุย

มันมีความสุขแบบเน้ จริมๆ
ให้ดิ้นเหอะ

วันๆ หนึ่งนอกจากงานทำช้านสมองจะพัง
เหล่าเพื่อนยังทำให้จิตจุยช้านอ่อนล้า

ก็แหงแหละ ช้านมันนักปรึกษาที่ดี กินเพ็ดดรีกีมาก็แยะ
ก็รับฟังทุกคนนะ ถ้าจะเหลืออด ก็คือคนที่พูดไปแล้ว
เหมือนคลื่นกระทบฝั่ง เหมือนน้ำป่าไหลหลาก
เหมือนลอยกระทงแล้วเดิน งง ตามรีสอร์ท

บล็อคเพื่อนไป 4 คน ป่านนี้มันคงสำนึก
วันๆ ไม่อวยผัว ก็บ่นลูก